U zag hem fanatiek zijn pleepot gooien
En hij werd ook nog eens de kampioen
Nu had hij dat ineens niet moeten doen
Vanwege sanitair in arme landen
De Rhenenaar die hem de beker gaf
Veegt aan die uitspraak beide billen af.
Prins Willem Alexander verklaart achteraf met gêne te hebben deelgenomen aan het wc pot gooien tijdens Koninginnedag in Rhenen.
donderdag 31 mei 2012
woensdag 30 mei 2012
De Moestuin 4 Slakattack
'Dat hadden jullie niet verwacht hè, smeerlapjes, slijmjurken, snotsnuivers, dat de tuinman om half twee in de nacht met zijn Hema flashlight de kooltjes en de kropsla kwam inspecteren. Lekker knaagie knaagie aan mijn plantjes, huh het is donker hij ziet het toch niet en ondertussen een gezellig slakchatje...Maar nobody touches my vegetables, nóbody!'
Het is duidelijk, Ik heb de tegenaanval ingezet.
'De gastropoda of buikpotigen, zo genoemd omdat ze zich met hun gespierde buik voortbewegen raken actief in de schemering en fourageren 's nachts.'
Jáhá, betrápt en nou denk je zeker dat je heel wat bent met je bewegende sixpack, maar big deal, want de grote tweevoeter heeft toevallig Wikipedia!'
Mijn zaklamp werpt een spookachtig licht door de duisternis als ik van bak naar bak wankel.Voor een toevallige voorbijganger moet het een luguber gezicht zijn. Mompelend als een maanzieke sjamaan, want een flesje Chileens rood voor bij het wachten, trek ik vingergrote bruine naaktslakken van de bladeren en verpulver ik de huisjesslakken.
Jazeker, die met die leuke antennetjes, die het zo goed doen op tekeningen in peuterboekjes..;
'Op een mooie ochtend wordt Sjakie Slak wakker en steekt zijn kopje voorzichtig uit het huisje dat hij op zijn rug draagt.
Zien jullie dat jongens, dat is Sjakie..die gaat leuke avonturen beleven..'
Nou reken maar, daar ga je Sjakie..zo de sloot in met al je broertjes en zusjes.
De forse jongens, de sportschoolslakken, die goed zijn voor een compleet rode koolblad per nacht,hechten zich onmiddellijk als bloedzuigers aan mijn vingers en slijmen mijn handen onder.
Ondanks al mijn moed en vastberadenheid griezel ik toch even als ik ze met een langgerekt 'Tsjaaap' weet los te trekken.
De lange witte albino's lijken geheel en al uit drab te bestaan en glibberen alle kanten op als ik ze aanpak.
Deze nacht maak ik 23 slachtoffers, morgen zet ik de streepjes op mijn schoffel..
En maak je geen illusies, I'll be back!
Het is duidelijk, Ik heb de tegenaanval ingezet.
'De gastropoda of buikpotigen, zo genoemd omdat ze zich met hun gespierde buik voortbewegen raken actief in de schemering en fourageren 's nachts.'
Jáhá, betrápt en nou denk je zeker dat je heel wat bent met je bewegende sixpack, maar big deal, want de grote tweevoeter heeft toevallig Wikipedia!'
Mijn zaklamp werpt een spookachtig licht door de duisternis als ik van bak naar bak wankel.Voor een toevallige voorbijganger moet het een luguber gezicht zijn. Mompelend als een maanzieke sjamaan, want een flesje Chileens rood voor bij het wachten, trek ik vingergrote bruine naaktslakken van de bladeren en verpulver ik de huisjesslakken.
Jazeker, die met die leuke antennetjes, die het zo goed doen op tekeningen in peuterboekjes..;
'Op een mooie ochtend wordt Sjakie Slak wakker en steekt zijn kopje voorzichtig uit het huisje dat hij op zijn rug draagt.
Zien jullie dat jongens, dat is Sjakie..die gaat leuke avonturen beleven..'
Nou reken maar, daar ga je Sjakie..zo de sloot in met al je broertjes en zusjes.
De forse jongens, de sportschoolslakken, die goed zijn voor een compleet rode koolblad per nacht,hechten zich onmiddellijk als bloedzuigers aan mijn vingers en slijmen mijn handen onder.
Ondanks al mijn moed en vastberadenheid griezel ik toch even als ik ze met een langgerekt 'Tsjaaap' weet los te trekken.
De lange witte albino's lijken geheel en al uit drab te bestaan en glibberen alle kanten op als ik ze aanpak.
Deze nacht maak ik 23 slachtoffers, morgen zet ik de streepjes op mijn schoffel..
En maak je geen illusies, I'll be back!
donderdag 24 mei 2012
Kommer
In Hamburg lopen wilde everzwijnen
In Bakoe is Joan morgen zó de klos
En Oehoe lag wel héél stil in dat bos
Ik zag ze echt, oranje rolgordijnen
Zijn Frans en Marco al hun hoestjes kwijt?
Het is zover, het is komkommertijd.
In Bakoe is Joan morgen zó de klos
En Oehoe lag wel héél stil in dat bos
Ik zag ze echt, oranje rolgordijnen
Zijn Frans en Marco al hun hoestjes kwijt?
Het is zover, het is komkommertijd.
woensdag 23 mei 2012
Voor Ferrara
Deze kleertjes breide ik zelf. Luiertruitjes etc. zoals mijn moeder die gebruikte voor haar kinderen. Dus zo'n 70 jaar geleden. Het is allemaal heel fijne katoen. Gebreid met pen 2.
Dit pak heeft mijn zusje gebreid voor mijn oudste kind!
dinsdag 22 mei 2012
Parkflarden 2, Cor
‘Ach, ik zit hier nou toch..’
Met een terloops gebaar, gerijpt door jarenlange oefening honoreert Cor de suggestie van de cafébaas om nog eens in te schenken. Ze begrijpen elkaar zonder veel woorden. De afhankelijkheid aan beide zijden van de tap geeft hun relatie iets van oude vrienden die allebei wel weten waar het schip gestrand is. Een jaar of 70 is Cor en van de herenliefde. Een jongensachtigheid die maar niet wil wijken kenmerkt zijn mimiek en manueel. Cor is elke middag vanaf de schemering goed voor 4 vaasjes en evenzoveel zware shagjes die hij op de ouderwetse manier uit een gedeukt zilverkleurig doosje draait.
Eerst bevochtigt hij zorgvuldig een vloeitje dat hij met de droge kant in een gleufje bovenaan de doos steekt om vervolgens de tabak in het rubberen holletje vlak daaronder gelijkmatig uit te spreiden. Dan klapt hij het doosje krachtig dicht en ligt er binnenin een verse sigaret op hem te wachten, waar hij met zijn nagels de resterende plukjes van verwijdert voordat hij ermee van zijn kruk glijdt en met stramme passen naar de rookruimte schrijdt.
'Even de boel asfalteren', grapt hij in het voorbijgaan.
'In de winter kan de zaak lelijk opvriezen en dan krijg je gáten.'
Cor heeft als bescherming tegen de streken die het leven hem geleverd heeft een overtuigend waas van ironie in de groeven van zijn gezicht geëtst. Na een hersenbloeding waar hij in twee jaar wonderwel van gerevalideerd is heeft hij zijn vertrouwde plek aan de bar weer ingenomen en werd hij door de vaste jongens en meisjes zonder veel gedoe weer in hun midden opgenomen. Zo gaat dat hier.
Cor is een van de vaste bewoners die ooit in een van de ruime chalets zijn aangespoeld. Vrije vogels die een strakke cirkel om zich heen hebben getrokken, maar elkaar aan de bar op neutraal terrein ontmoeten.
Daar heeft hij mij in de loop van de afgelopen maanden stukjes en beetjes uit zijn leven toevertrouwd. Achteloos en in het voorbijgaan, want onze tijd is te kort om in wrok of verbittering achterom te kijken, vindt hij. En dus vertelt hij met een geamuseerde glimlach over Rotterdam.
Waar zijn moeder in de jaren '40 een bordeel leidde en waar hij, toen nog van ónder de bar, zijn eerste levenslessen leerde. Hij zou er een boek over kunnen schrijven.
‘Maar als ik dat deed kreeg ik alsnog een kogel in mijn harses.’
Met een wijsvinger op zijn slaap geeft hij aan dat hij massa’s BN’ers van wie je dat niet zou verwachten in die tijd bij Ma heeft zien verpozen.
‘Rijk waren we jongen, ríjk! Toen ik 6 was werd ik in de winter alleen op de trein naar Sankt Moritz gezet om er in twee weken te leren skiën.’
Kindermeisjes die hij niet verstond plukten hem van het station en verwenden hem in het hotel met meer dan alleen kost en inwoning, zegt hij met een veelbetekenende grijns. Zijn vader heeft hij nooit gekend. Toen Cor 16 was besloot hij dat het gebrek aan moederliefde hem genoeg redenen gaf om zijn eigen plan te trekken. Naar zee. Hij heeft haar nooit meer gezien.
Twee lange relaties heeft hij achter de rug.
'Allebei verloren aan de K.'
Cor verlangt niet meer naar vastigheid maar hoopt nog wel een keer naar de Spaanse kust te kunnen gaan om oude vrienden op te zoeken.
Met religie heeft hij niet zoveel. Hij vertelt over de dominee die hem jaren geleden tijdens een ongevraagd huisbezoek besmuikt vroeg hoe dat nou werkte 'allemaal'.
'Ik heb het hem in een kwartiertje uitgelegd, toen wist ie het,' zegt hij met een schaterlach.
Zittend in zijn scootmobiel staat hij elke middag als het weer het toelaat op hetzelfde plekje in een bocht van de bosweg die naar het park leidt.
Als ik langs rijd stop ik even, draai het raampje open en vraag hem wie hij vandaag al op de bon geslingerd heeft.
‘Nog niemand’, roept hij, maar ik hou ze in de gaten, ze zijn met mij nog niet klaar.’
maandag 21 mei 2012
D
Door een gebrek aan vitamine D
Kunnen veel mannen nauwelijks presteren
Het zonlicht kan dit euvel repareren
Mij deelde onze huisarts echter mee:
'In úw geval raad ik u dringend aan
Om 's zomers vooral úit de zon te gaan..'
Onderzoek wijst uit dat erectieproblemen als gevolg van een
tekort aan vitamine D, opgelost worden door veelvuldige blootstelling aan zonlicht.
Kunnen veel mannen nauwelijks presteren
Het zonlicht kan dit euvel repareren
Mij deelde onze huisarts echter mee:
'In úw geval raad ik u dringend aan
Om 's zomers vooral úit de zon te gaan..'
Onderzoek wijst uit dat erectieproblemen als gevolg van een
tekort aan vitamine D, opgelost worden door veelvuldige blootstelling aan zonlicht.
Onafhankelijk
Vandaag ben ik alleen. Verkeer ik mijn eigen gezelschap. Daar heb ik behoefte aan, sterker nog: ik kijk er naar uit.
Na het vertrek van de puberT hol ik een rondje. Gisteravond ging dat niet zo goed, doordat de kip madras ergens halverwege mijn spijsverteringskanaal bleef steken en vervolgens luid protesteerde. Of ik wel wist dat hij nog aan zijn reis bezig was. De hele avond heb ik plezier van die kip gehad, in de vorm van pijn in mijn zij. Vanmorgen gaat het lopen ook niet zonder slag of stoot: mijn bammetjes met Nutella liggen dwars. Misschien zit ik mezelf wel in de weg, dat zou ook nog kunnen.
Eenmaal thuis gekomen sproei ik mezelf schoon onder een lauwe douche en smeer ik mijn lijf in met een luxe bodycreme. Ik ben vrij vandaag, per slot van rekening. En het lijf wordt tijdens drukke weken nogal eens vergeten.
Na het doucheritueel spring ik op de fiets. Het wordt een ritje naar de overkant van het IJ, naar Amsterdam Centrum. De Noordermarkt. Daar wil ik zijn, deze ochtend. Helemaal alleen in mijn eentje, niemand om me heen met vragen waar we naartoe gaan, of er een ijsje kan, of met de hamvraag wanneer we weer naar huis gaan omdat er niets ààn is, aan de markt.
Op de pont heb ik veel bekijks, met mijn bloemetjesfiets. In de stad ook trouwens. Langs de Brouwersgracht fiets ik, die het fenomeen lente lijkt uit te schreeuwen, getuige het bloeiende fluitekruid aan de wallekanten. Ik parkeer mijn fiets op de brug, pal naast een accordeonspeler die er dit keer zetelt. Mijn benen voelen nog wat stijf aan van het ritje, maar een kwartier nadat ik me op de markt heb begeven is dat over.
Overal steek ik mijn neus in, ik graaf in de lappen stof en bevoel de schoenen die tentoongespreid op de kraampjes liggen. Heerlijk, geen verantwoording, ik zou kunnen kopen wat ik wil. Nou ja, budgettair gezien niet helemaal, maar het gaat me om het principe. Ik heb een hekel aan winkelen met het gezin, met name aan het commentaar achteraf, vlak na de aankoop. Ik weet ook wel dat ik heus nog wel een aantal slippertjes op zolder heb liggen. En dat jurkje, ja, dat lijkt heel erg op dat exemplaar dat werkloos in de kast hangt. Nou èn.
Uren later fiets ik –zonder aankopen- terug door de Haarlemmerstraat. Er is een nieuw plan in mijn hoofd gerezen, dat ter plekke moet worden uitgevoerd. Ter kapper en wel nu. Mijn haar wordt te lang en ik ben een beetje gebrouilleerd met mijn tondeuse. Het is tijd voor een vrouwelijk kapsel. Liefst wel apart, van van mij passen er immers geen dozijn in een doosje.
Voorzichtig loop ik een schreeuwerige New Age kapsalon binnen. Ja, ze hebben tijd. Drie kwartier en een berg euro’s later stap ik tevreden naar buiten. In het spiegelende etalageraam maak ik kennis met mijn pasgeboren kuif. Tevreden grijnzen we naar elkaar. “Omdat het kan,” lijken we elkaar te zeggen.
Terug fietsend naar de groene kant van het IJ, kan ik niet besluiten. Ga ik nog een rondje over het NDSM terrein, of pak ik de ronde langs het kanaal? De pont geeft uitsluitsel: de Buiksloterwegveer ligt op me te wachten. Dat is eigenlijk wel mooi want daar is ook een cafe met een terrasje. Eenmaal van de pont af parkeer ik mijn bloemetjesfiets bij het café en ga heerlijk op het terras zitten, dat elk kwartier volstroomd met een verse lichting toeristen.
De oberin brengt glimlachend mijn bestelling. Ik vroeg me af of dit kon maken op dit tijdstip. De toeristen naast en achter mij hebben de knoop in mijn hoofd doorgehakt, door zich met een fris glas witbier naast mij te scharen. Een rosé gaat het worden. Vijf in de klok? Natuurlijk. Het is vijf minuten over twee.
Met een grijns zet ik het glas aan mijn lippen. Toedels. De middag is van mij.
Na het vertrek van de puberT hol ik een rondje. Gisteravond ging dat niet zo goed, doordat de kip madras ergens halverwege mijn spijsverteringskanaal bleef steken en vervolgens luid protesteerde. Of ik wel wist dat hij nog aan zijn reis bezig was. De hele avond heb ik plezier van die kip gehad, in de vorm van pijn in mijn zij. Vanmorgen gaat het lopen ook niet zonder slag of stoot: mijn bammetjes met Nutella liggen dwars. Misschien zit ik mezelf wel in de weg, dat zou ook nog kunnen.
Eenmaal thuis gekomen sproei ik mezelf schoon onder een lauwe douche en smeer ik mijn lijf in met een luxe bodycreme. Ik ben vrij vandaag, per slot van rekening. En het lijf wordt tijdens drukke weken nogal eens vergeten.
Na het doucheritueel spring ik op de fiets. Het wordt een ritje naar de overkant van het IJ, naar Amsterdam Centrum. De Noordermarkt. Daar wil ik zijn, deze ochtend. Helemaal alleen in mijn eentje, niemand om me heen met vragen waar we naartoe gaan, of er een ijsje kan, of met de hamvraag wanneer we weer naar huis gaan omdat er niets ààn is, aan de markt.
Op de pont heb ik veel bekijks, met mijn bloemetjesfiets. In de stad ook trouwens. Langs de Brouwersgracht fiets ik, die het fenomeen lente lijkt uit te schreeuwen, getuige het bloeiende fluitekruid aan de wallekanten. Ik parkeer mijn fiets op de brug, pal naast een accordeonspeler die er dit keer zetelt. Mijn benen voelen nog wat stijf aan van het ritje, maar een kwartier nadat ik me op de markt heb begeven is dat over.
Overal steek ik mijn neus in, ik graaf in de lappen stof en bevoel de schoenen die tentoongespreid op de kraampjes liggen. Heerlijk, geen verantwoording, ik zou kunnen kopen wat ik wil. Nou ja, budgettair gezien niet helemaal, maar het gaat me om het principe. Ik heb een hekel aan winkelen met het gezin, met name aan het commentaar achteraf, vlak na de aankoop. Ik weet ook wel dat ik heus nog wel een aantal slippertjes op zolder heb liggen. En dat jurkje, ja, dat lijkt heel erg op dat exemplaar dat werkloos in de kast hangt. Nou èn.
Uren later fiets ik –zonder aankopen- terug door de Haarlemmerstraat. Er is een nieuw plan in mijn hoofd gerezen, dat ter plekke moet worden uitgevoerd. Ter kapper en wel nu. Mijn haar wordt te lang en ik ben een beetje gebrouilleerd met mijn tondeuse. Het is tijd voor een vrouwelijk kapsel. Liefst wel apart, van van mij passen er immers geen dozijn in een doosje.
Voorzichtig loop ik een schreeuwerige New Age kapsalon binnen. Ja, ze hebben tijd. Drie kwartier en een berg euro’s later stap ik tevreden naar buiten. In het spiegelende etalageraam maak ik kennis met mijn pasgeboren kuif. Tevreden grijnzen we naar elkaar. “Omdat het kan,” lijken we elkaar te zeggen.
Terug fietsend naar de groene kant van het IJ, kan ik niet besluiten. Ga ik nog een rondje over het NDSM terrein, of pak ik de ronde langs het kanaal? De pont geeft uitsluitsel: de Buiksloterwegveer ligt op me te wachten. Dat is eigenlijk wel mooi want daar is ook een cafe met een terrasje. Eenmaal van de pont af parkeer ik mijn bloemetjesfiets bij het café en ga heerlijk op het terras zitten, dat elk kwartier volstroomd met een verse lichting toeristen.
De oberin brengt glimlachend mijn bestelling. Ik vroeg me af of dit kon maken op dit tijdstip. De toeristen naast en achter mij hebben de knoop in mijn hoofd doorgehakt, door zich met een fris glas witbier naast mij te scharen. Een rosé gaat het worden. Vijf in de klok? Natuurlijk. Het is vijf minuten over twee.
Met een grijns zet ik het glas aan mijn lippen. Toedels. De middag is van mij.
zondag 20 mei 2012
Groen Slinks
Hij heeft dat kleine glimlachje van Wibi
Ze dacht dan ook: 'Dit is een flauwe grap'
Nu baalt ze als haar stekkerdoos, die Sap
En staat ze tegenover Tofik Dibi;
' Een open strijd, een fijne kandidaat
(Jij trouweloze valse onverlaat)'..
Na veel haatzaaierij in de partijtop is Tofik Dibi toch als kandidaat
lijsttrekker van Groen Links aangewezen.
Ze dacht dan ook: 'Dit is een flauwe grap'
Nu baalt ze als haar stekkerdoos, die Sap
En staat ze tegenover Tofik Dibi;
' Een open strijd, een fijne kandidaat
(Jij trouweloze valse onverlaat)'..
Na veel haatzaaierij in de partijtop is Tofik Dibi toch als kandidaat
lijsttrekker van Groen Links aangewezen.
donderdag 17 mei 2012
Loss
Als burger van dit land zijn we de klos
Zoals u van Jan Kees hebt kunnen horen
Wordt iedereen geknipt en ook geschoren
Ben ik straks financieel een total loss
En moet ik mij van alles gaan ontzeggen
Of zal ik maar in Facebook gaan beleggen?
Het lente akkoord raakt ons allen hard. Facebook moet
voor de aanstaande beursgang wegens overweldigende
belangstelling extra aandelen uitgeven.
Zoals u van Jan Kees hebt kunnen horen
Wordt iedereen geknipt en ook geschoren
Ben ik straks financieel een total loss
En moet ik mij van alles gaan ontzeggen
Of zal ik maar in Facebook gaan beleggen?
Het lente akkoord raakt ons allen hard. Facebook moet
voor de aanstaande beursgang wegens overweldigende
belangstelling extra aandelen uitgeven.
woensdag 16 mei 2012
De moestuin 3
Het zijn meest oudere echtparen met hetzelfde regenjack, een Goede Doelen glimlach en zo’n klein wit ADHD keffertje dat onbeheerst voor ze uitholt..Als ze mijn tuintje passeren en me al wiedend in de weer zien, zetten ze meteen hun beste ecologische beentje voor:
‘Ja, u noemt het nou het wel onkruid, maar het zijn ook maar gewoon plantjes hoor,met een eigen functie in de natuur...’
Gewoon plántjes.. De eerstvolgende wijsneus die vanaf het ruiterpad zijn milieuvriendelijke prietpraat over mij uitstrooit krijgt een kluit zeeklei naar zijn hoofd. Onkruid is het, groene smurrie en mijn missie luidt : ‘Distroy’!. De oorlog die een maand geleden met kleine schermutselingen een aanvang nam is nu, midden mei, in volle hevigheid losgebarsten. Het foute groen explodeert en groeit drie keer zo snel als mijn zorgvuldig opgekweekte groentetjes. Brandnetel, paardebloem, dovenetel, braam, slingerprut, berrie berrie of hoe het zooitje ongeregeld ook mag heten, ik heb mijn kont nog niet gekeerd of het heeft alweer gewoekerd, gebloeid en kleintjes gebaard. Groenpubers zijn het, met lak aan de gevestigde orde van pluksla, lente ui en snijbiet. Ze pesten de prinsessenboontjes, attaqueren mijn andijvie en terroriseren de jonge worteltjes.. Als tuincoach schoffel ik me een hernia om het tuig in het gareel te houden.
Ik had me ook gewoon bij de makkelijke moestuin bakken moeten houden, overzichtelijk en onderhoudsvriendelijk.
Maar ja, teveel gezaaid, niks weg kunnen gooien en dus een extra akkertje gespit.
Rijtje van dit, rijtje van dat. En daar komen nu ‘s nachts de slakken snacken.
‘Wat wil jij Harrie..eikenblad of rucola..en moeder nog een spruitkooltje’?
Tegen de ochtend vertrekken ze al boerend weet ik waar naartoe en is er buiten de slijmsporen
niemand meer te ontdekken die ik de nek om kan draaien.
En binnenkort worden de aardbeien rijp, daar moeten netten overheen tegen die schattige meesjes, daarna verwachten we de aankomst van wortel -en preivlieg, de bladluisbrigade is ook al onderweg en ‘as we speak’ worden mijn jonge broccolietjes in de koudste lente sinds 1958 aan gort gehageld.
Maar gisteren hebben we de eerste krop sla uit eigen tuin gegeten.
En..? Gewéldig..in één woord!
‘Ja, u noemt het nou het wel onkruid, maar het zijn ook maar gewoon plantjes hoor,met een eigen functie in de natuur...’
Gewoon plántjes.. De eerstvolgende wijsneus die vanaf het ruiterpad zijn milieuvriendelijke prietpraat over mij uitstrooit krijgt een kluit zeeklei naar zijn hoofd. Onkruid is het, groene smurrie en mijn missie luidt : ‘Distroy’!. De oorlog die een maand geleden met kleine schermutselingen een aanvang nam is nu, midden mei, in volle hevigheid losgebarsten. Het foute groen explodeert en groeit drie keer zo snel als mijn zorgvuldig opgekweekte groentetjes. Brandnetel, paardebloem, dovenetel, braam, slingerprut, berrie berrie of hoe het zooitje ongeregeld ook mag heten, ik heb mijn kont nog niet gekeerd of het heeft alweer gewoekerd, gebloeid en kleintjes gebaard. Groenpubers zijn het, met lak aan de gevestigde orde van pluksla, lente ui en snijbiet. Ze pesten de prinsessenboontjes, attaqueren mijn andijvie en terroriseren de jonge worteltjes.. Als tuincoach schoffel ik me een hernia om het tuig in het gareel te houden.
Ik had me ook gewoon bij de makkelijke moestuin bakken moeten houden, overzichtelijk en onderhoudsvriendelijk.
Maar ja, teveel gezaaid, niks weg kunnen gooien en dus een extra akkertje gespit.
Rijtje van dit, rijtje van dat. En daar komen nu ‘s nachts de slakken snacken.
‘Wat wil jij Harrie..eikenblad of rucola..en moeder nog een spruitkooltje’?
Tegen de ochtend vertrekken ze al boerend weet ik waar naartoe en is er buiten de slijmsporen
niemand meer te ontdekken die ik de nek om kan draaien.
En binnenkort worden de aardbeien rijp, daar moeten netten overheen tegen die schattige meesjes, daarna verwachten we de aankomst van wortel -en preivlieg, de bladluisbrigade is ook al onderweg en ‘as we speak’ worden mijn jonge broccolietjes in de koudste lente sinds 1958 aan gort gehageld.
Maar gisteren hebben we de eerste krop sla uit eigen tuin gegeten.
En..? Gewéldig..in één woord!
dinsdag 15 mei 2012
Mieren
Het wordt in Nederland alleen maar leuker
Vandaag is door de Hoge Raad beslist
Dat wie met de politie kissebist
De diender toe mag voegen: Miereneuker!
Ik was vanmorgen dus al vroeg paraat
Natuurlijk was er weer geen blauw op straat.
-------
(Ik schreef eerst dubbel n, maar in praktijk
neukt men natuurlijk één mier tegelijk)
Vandaag is door de Hoge Raad beslist
Dat wie met de politie kissebist
De diender toe mag voegen: Miereneuker!
Ik was vanmorgen dus al vroeg paraat
Natuurlijk was er weer geen blauw op straat.
-------
(Ik schreef eerst dubbel n, maar in praktijk
neukt men natuurlijk één mier tegelijk)
zondag 13 mei 2012
Boer
De ramp hing al een tijd boven ons hoofd
'Yvon' die zich met soep naar binnen spoedde
Haar lachje dat het ergste deed vermoeden
Ons vaderland van het verstand beroofd
De volksgezondheid krijgt een forse knauw;
Er start een nieuw seizoen van Boer Zoekt Vrouw.
Vanavond was de eerste aflevering en meteen trending Toppic op Twitter...
'Yvon' die zich met soep naar binnen spoedde
Haar lachje dat het ergste deed vermoeden
Ons vaderland van het verstand beroofd
De volksgezondheid krijgt een forse knauw;
Er start een nieuw seizoen van Boer Zoekt Vrouw.
Vanavond was de eerste aflevering en meteen trending Toppic op Twitter...
zaterdag 12 mei 2012
Klacht
' Nou Een Vandaag, ik ben totaal van streek
Die nare Mark wou mij intimideren
Hij zei: " Ik ga jou lekker decimeren"
En schreeuwde: "Niémand laat mij in de steek"
Hij gooide met de deur, toen moest ik schrikken.'
'Ach Geertje toch kom hier, nou niet meer snikken.'
Geert Wilders deed bij het Tros programma Een Vandaag zijn beklag over het gedrag van Mark Rutte tijdens het Catshuis overleg.
Die nare Mark wou mij intimideren
Hij zei: " Ik ga jou lekker decimeren"
En schreeuwde: "Niémand laat mij in de steek"
Hij gooide met de deur, toen moest ik schrikken.'
'Ach Geertje toch kom hier, nou niet meer snikken.'
Geert Wilders deed bij het Tros programma Een Vandaag zijn beklag over het gedrag van Mark Rutte tijdens het Catshuis overleg.
De ander
Hij leeft in mij, doet alles met mij mee
als hij iets wil, gehoorzaam ik gedwee
en ’s avonds voor het slapen gaan
kijkt hij mij in de spiegel hatend aan.
als hij iets wil, gehoorzaam ik gedwee
en ’s avonds voor het slapen gaan
kijkt hij mij in de spiegel hatend aan.
donderdag 10 mei 2012
Lente
Jan Kees heeft het hem toch maar mooi geflikt
Hij kwam tot een akkoord met 5 partijen
Die sloten daarop razendsnel de rijen
En laten ons nu zien hoe fijn het klikt
Alleen dat lente kunnen we vergeten
Het hérfstakkoord, zo had het moeten heten.
Het gaat soepel met de onderhandelingen over het Kunduz akkoord
dat nu wordt omgedoopt tot lente akkoord.
Maar met de lente wil het nog niet vlotten.
Hij kwam tot een akkoord met 5 partijen
Die sloten daarop razendsnel de rijen
En laten ons nu zien hoe fijn het klikt
Alleen dat lente kunnen we vergeten
Het hérfstakkoord, zo had het moeten heten.
Het gaat soepel met de onderhandelingen over het Kunduz akkoord
dat nu wordt omgedoopt tot lente akkoord.
Maar met de lente wil het nog niet vlotten.
dinsdag 8 mei 2012
Jack
Mijn uitslag is alweer wat weggetrokken. Kleine rode bultjes in de nek die ineens lelijk opspelen en een nacht lang onbedaarlijk jeuken
Gisteren was Jack de Vries nl. prominent aan tafel bij DWDD.
Jack weet bij elk optreden de grenzen van de leugen weer een paar meter op te rekken. En de redactie vindt het blijkbaar vermakelijk zo'n doortrapte hypocriet in het programma.
Het lachje van Jack de Vries is dat van de leerling uit 3 HBS B op het Jezuïetencollege die tijdens een onverwachte schriftelijke overhoring zijn vinger opsteekt om te melden dat je zit af te kijken.
Jack is het vleesgeworden cynisme. Niet alleen qua streken, maar ook fysiek krijgt Jack steeds meer trekken van Batman's erfvijand The Joker. Er schijnt geen paling meer te zijn die met Jack in dezelfde emmer snot gevonden wil worden. Alles is spel voor Jack, alles is onrust, achterom kijken, onthouden wat je de vorige keer hebt omgedraaid, schijnmanoeuvres,rookwolken, ballonnetjes, illusies. Jack is de Hans Klok van het Binnenhof , alleen komt de echte Jack tijdens het terugtovermoment nooit meer onder het doek vandaan. Die heeft zichzelf tijdens de truc kwijtgemaakt.
Gelukkig werd Jack gisteravond onderuit geschoffeld door een 21 jarig wonderkind in de politiek, Sywert van Lienden die hem niet losliet en elke charmante schijnbeweging met een ernstig gezicht en goed geïnformeerd pareerde. Nog geen greintje cynisme, geen aanleg voor het spel, maar gewoon nog echt 'Eerlijk, Helder' voor je idealen gaan. Het kan dus nog.
En ik weiger te geloven dat het anders is, hoewel het stukje Jack in mij zo af en toe..Zover is het dus gekomen..
Gisteren was Jack de Vries nl. prominent aan tafel bij DWDD.
Jack weet bij elk optreden de grenzen van de leugen weer een paar meter op te rekken. En de redactie vindt het blijkbaar vermakelijk zo'n doortrapte hypocriet in het programma.
Het lachje van Jack de Vries is dat van de leerling uit 3 HBS B op het Jezuïetencollege die tijdens een onverwachte schriftelijke overhoring zijn vinger opsteekt om te melden dat je zit af te kijken.
Jack is het vleesgeworden cynisme. Niet alleen qua streken, maar ook fysiek krijgt Jack steeds meer trekken van Batman's erfvijand The Joker. Er schijnt geen paling meer te zijn die met Jack in dezelfde emmer snot gevonden wil worden. Alles is spel voor Jack, alles is onrust, achterom kijken, onthouden wat je de vorige keer hebt omgedraaid, schijnmanoeuvres,rookwolken, ballonnetjes, illusies. Jack is de Hans Klok van het Binnenhof , alleen komt de echte Jack tijdens het terugtovermoment nooit meer onder het doek vandaan. Die heeft zichzelf tijdens de truc kwijtgemaakt.
Gelukkig werd Jack gisteravond onderuit geschoffeld door een 21 jarig wonderkind in de politiek, Sywert van Lienden die hem niet losliet en elke charmante schijnbeweging met een ernstig gezicht en goed geïnformeerd pareerde. Nog geen greintje cynisme, geen aanleg voor het spel, maar gewoon nog echt 'Eerlijk, Helder' voor je idealen gaan. Het kan dus nog.
En ik weiger te geloven dat het anders is, hoewel het stukje Jack in mij zo af en toe..Zover is het dus gekomen..
Parkflarden 1
Elke middag wordt op het schoolbord voor de ingang van het restaurant het dagmenu geschreven.
Vandaag schaft de pot:
' roodborstfilet met wokgroenten en gebakken aardappels, op=op.'
Als ik binnenkom informeer ik of er als voorafje ook mezenpaté geserveerd kan worden. Het invalmeisje achter de bar kijkt me niet begrijpend aan. Ik leg uit, ze verschiet van kleur.
Roodbáárs, het moet roodbaars zijn.
Even later zit ze buiten op haar hurken met een een wisser en een witte stift. Dan gaat haar mobiel en is ze meteen in druk gesprek.
Ik zie haar met een half oog het woord afmaken.
' Had hem dat dan meteen gezegd', snauwt ze in haar telefoon.
Ik tik haar op de schouder, ze draait zich met een ruk om.
' Wát?' zegt ze geirriteerd.
Ik wijs haar op het bord.
' De B, die hoort er ook nog tussen...'
Vandaag schaft de pot:
' roodborstfilet met wokgroenten en gebakken aardappels, op=op.'
Als ik binnenkom informeer ik of er als voorafje ook mezenpaté geserveerd kan worden. Het invalmeisje achter de bar kijkt me niet begrijpend aan. Ik leg uit, ze verschiet van kleur.
Roodbáárs, het moet roodbaars zijn.
Even later zit ze buiten op haar hurken met een een wisser en een witte stift. Dan gaat haar mobiel en is ze meteen in druk gesprek.
Ik zie haar met een half oog het woord afmaken.
' Had hem dat dan meteen gezegd', snauwt ze in haar telefoon.
Ik tik haar op de schouder, ze draait zich met een ruk om.
' Wát?' zegt ze geirriteerd.
Ik wijs haar op het bord.
' De B, die hoort er ook nog tussen...'
zondag 6 mei 2012
Campagne
wijs: De speeltuin,
Kinderkoor de Karakieten en Heleentje van Capelle
http://www.youtube.com/watch?v=3Eekk69FvwE
Campagne
CDA is Wilders moe
gaat weer naar haar leden toe
Dat is voor ons toeschouwers het mooiste wat bestaat
iedereen denkt dat ie vast
prima in het plaatje past
t zijn er nu al zes
en er komt nog een congres
Heeft Maxime een goeie bui
en is Liesbeth niet te lui
dan gaan zij campagne voeren
Ruth kijkt guitig en charmant
Bleker lacht weer irritant
dat wordt weken ouwehoeren
En ze wippen en ze draaien en ze stoken zo vilein
Tot ze misselijk van hun eigen hypocriete praatjes zijn
Heel de maand is het nu feest
Jack ook terug van weggeweest
Ik verheug me op de stemming nog het meest
Gerd, de enge buikspreekpop
trekt één wenkbrauw nog eens op
' Door de knieën nóóit, en hoe bedoelt u een spagaat
Als minister en als mens
stond ik pal voor elke grens
Nu ga ik kordaat
weer terug naar Sesamstraat..'
refrein..etc..
Kinderkoor de Karakieten en Heleentje van Capelle
http://www.youtube.com/watch?v=3Eekk69FvwE
Campagne
CDA is Wilders moe
gaat weer naar haar leden toe
Dat is voor ons toeschouwers het mooiste wat bestaat
iedereen denkt dat ie vast
prima in het plaatje past
t zijn er nu al zes
en er komt nog een congres
Heeft Maxime een goeie bui
en is Liesbeth niet te lui
dan gaan zij campagne voeren
Ruth kijkt guitig en charmant
Bleker lacht weer irritant
dat wordt weken ouwehoeren
En ze wippen en ze draaien en ze stoken zo vilein
Tot ze misselijk van hun eigen hypocriete praatjes zijn
Heel de maand is het nu feest
Jack ook terug van weggeweest
Ik verheug me op de stemming nog het meest
Gerd, de enge buikspreekpop
trekt één wenkbrauw nog eens op
' Door de knieën nóóit, en hoe bedoelt u een spagaat
Als minister en als mens
stond ik pal voor elke grens
Nu ga ik kordaat
weer terug naar Sesamstraat..'
refrein..etc..
donderdag 3 mei 2012
Beroete glaasjes
Als kind tuurde hij ingespannen
door een beroet glaasje naar wolken waarachter
- naar men zei – het licht werd belaagd
als volwassene herinnerde hij zich al te goed
dat ergens, onzichtbaar, een gevaarlijk licht moest zijn
waarheen hij zijn hoofd beter niet kon wenden.
door een beroet glaasje naar wolken waarachter
- naar men zei – het licht werd belaagd
als volwassene herinnerde hij zich al te goed
dat ergens, onzichtbaar, een gevaarlijk licht moest zijn
waarheen hij zijn hoofd beter niet kon wenden.
woensdag 2 mei 2012
Spies
Het dragen van een boerka ferm verbieden
Totdat de Haagse wind plots anders waait
Want dan ben je meteen weer meegedraaid
De politiek zit vol met dat soort liedenEn stel nou ik was even Jack de Vries;
'Geef straks uw stem maar niet aan Liesbeth Spies.'
Demissionair Minister van BiZa Liesbeth Spies heeft zich kandidaat gesteld voor het lijsttrekkerschap van het CDA.
Vandaag verklaarde zij zich tegenstander van haar eigen Boerka -en dubbel paspoort beleid, dat zij tot voor kort met verve in de Tweede Kamer verdedigde.
dinsdag 1 mei 2012
Koninginnedag
Het was een heerlijk feest in ons plantsoen
De zon scheen en de kraampjes waren open
Helaas is er bij mij ook iets gaan lopen
En ben ik even niet in goede doen
Omdat ik niet behoorlijk had ontbeten
Heb ik twee broodjes hamb.... urrrrger..ggggg..
Er zijn tijdens de vrijmarkt veel boetes uitgedeeld wegens onvoldoende gekoeld of verhit voedsel.
Abonneren op:
Posts (Atom)