Inbraak

De 10 geboden hebben ons gezegd:

Gij zult een anders goed niet slinks begeren

Laat staan het onverhoeds te confiskeren

Nu blijkt dat je daarvoor wordt omgelegd

Maar had de Bijbel ook niet streng verboden

Om voor die daad een ander mens te doden.

In navolging van Fred Teeven toont Nederland zich 

na een inbraak met dodelijke afloop wel érg 'triggerhappy'.

Herfst

Buiten loeit het restant van een tropische orkaan en binnen wachten we angstvallig af of de partytent het houdt. Tot nu toe wel. Schuddebuikend trotseert het doek de stormvlagen in een woeste dans met de buitelende wind. Ik heb haar maanden geleden uit voorzorg met de accuschroefboormachine verankerd. Wat een genot om die lange  schobbejakken, waar ik vroeger mijn polsen de soep mee indraaide, nu moeiteloos in het hout te persen. Je voelt je potdorie nog een echte timmerman ook , even in de lucht proefzoemen op z’n A-teams, inklinken en hup daar verdwijnt het schroefdraad murmelend in de balk. Zo jij zit, súcker!

Maar eh.hó eens even, Green Dolphin Street, dát zouden we toch doen?

Zie je wel, is ‘t weer eens zover, het stukje neemt een ander loopje met me.

Het zou gaan over weemoed die zacht en zoetjes opwelt en tranen die nergens over gaan maar me toch ineens op het spoor zijn.

John Coltrane en Miles Davis spelen het themanummer van de gelijknamige film uit 1947 en nu ben ik het op gitaar aan het instuderen. De mooiste akkoorden uit de jazz wat mij betreft.

Regenvlagen onder oude straatlantaarns, de opgestoken kraag van een gabardine regenjas een wolk sigarettenrook, het snelle getik van hoge hakken in een donkere steeg.

Soms bereikt muziek onbekende  regionen in jezelf, afgronden van diep verlangen naar een tijd en een leven dat niet meer bestaat maar waar je de geur even van opvangt.

Sommige noten doen haast pijn omdat de schaduw van vergankelijkheid en afscheid erin besloten ligt. En als je reikt naar de betekenis zijn ze  alweer weggewaaid.

Ik rek mijn vingers in nieuwe martelende grepen en zet de versterker een klein stukje open. Buiten buigen de iepen nog vol in het blad.

Zo werkt dat in het leven, meezwiepen en als de wind wegvalt richt je je  weer op.

Green Dolphin Street en het is herfst geworden.

Een gezin stichten

we laten niets

over aan het toeval

we werken volgens

een aktieplan

de uitzet is besteld

bij Prenatal

de eerste luiers

zijn geteld

alle instanties

zijn ingelicht

de kinderkamer

is blauw ingericht

we hebben besloten

een zoon te nemen

eitjes en zaadjes

zijn ingevroren

volgende maand

worden ze ingespoten

in augustus

wordt hij dan geboren

we moeten nog wel

een spaarrekening openen

en een nieuwe

auto kopen

Verlate schrijfveer

Feestbook

Ook ik ga morgenavond naar het feest

Waarvoor wij allen uitgenodigd waren

Stationsweg 3 in de gemeente Haren

Het wordt een knalfuif als je Facebook leest

De buurt is nu al boos en maakt bezwaar

Nou já,  je wordt maar één keer 16 jaar!

Haren bereidt zich voor op een invasie van mogelijk duizenden jonge feestgangers.  Een meisje zag de uitnodiging voor haar verjaardagsfeest op Facebook totaal uit de hand lopen.

Pasquali

Lucht

Ik ga vooruit, na al die jaren begin ik de signalen te herkennen.

In dit geval een geurspoor dat begon bij de terloopse vraag of ik- als ik toch naar de keuken ging- een stickertje op het prikbord wilde hangen.

Het turqoise lokkertje kwam uit een decadente glossy waarvan je als man alleen de lingeriespecial nog weleens door wilt bladeren.

Hoewel het een krijgertje was, ( lente 2011, Mw P. is wel vrouw, maar niet gek), bleek het proefmonstertje nog onaangeroerd aan de advertentie

te zijn vastgeplakt. Een uitbundig blondgelokt model, waar het leven nog niet op gekrast had, hing zwoel over de rand van een reusachtige 100 milliliterfles en raadde deze sensationele fragrance namens de parfumeur van harte bij ons aan. Een buitenkansje dus, dat ruimschoots op polsen en boezemstreek werd geconsumeerd en waar ik -vooruit- ook even aan mocht ook snuiven.

Na een verzaligd 'lekker hè', was de koek op en verdween ik, onnozele hals met het uitgegeurde papiertje naar binnen.

Natuurlijk heb je als man in een lange relatie altijd wel wat goed te maken.

Vaak heb je teveel gezegd of juist te weinig, niet overtuigend genoeg geluisterd naar de wervelingen en de muizenissen van het vrouwenhart of sta je na twee woorden alweer met een ordinaire oplossing klaar. En anders is er wel een faut pas uit het verre verleden die vanuit het niets opnieuw als een kletsnatte handdoek in je nek gelegd wordt.

Niet verwonderlijk dus dat me, tijdens de boodschappen bij het passeren van een drogisterij/parfumerie, een licht opging. Naar binnen dan maar.

Nu kan het nooit kwaad om in een damesbolwerk enige charmante hulpeloosheid te veinzen. Of het gaat om een verrassingstopje bij H&M of een verjaardagssetje bij Linera, de verkoopsters eten in een oogwenk uit je hand. Ook hier fladderde meteen na mijn aarzelende entree een parfummevrouw opgewekt mijn richting uit.

Goedemorgen en waar de voorkeur van meneer naar uitging.

Ik besloot mijn eerste ongepaste ingeving in te slikken en deelde mee dat het een geur voor mijn vrouw betrof waarvan het merk me helaas ontschoten was. Het rose doosje herinnerde ik me nog wel en iets met een N. Dat moest geen probleem zijn en samen liepen we de glazen kasten bij langs, speurend tussen eindeloze rijen doosjes en fantasierijk vormgegeven flacons.

Als het succes van een samenleving valt af te meten aan het aantal beschikbare geuren in een gemiddeld filiaal van de hedendaagse Josef Geelman ( ken uw klassiekers) dan hoeven wij ons in dit land geen zorgen te maken.

Er kwam een tweede hulpverleenster bij. De geuren die ze beroepsmatig uitwasemden vermengden zich tot een zoete opdringerigheid waarvoor ik

in de buitenlucht het milieuloket gebeld zou hebben.

Of het allemaal lukte. Dat gebeurde echter pas in een hoekje op de hoogste plank van de laatste vitrine.

Er moesten zelfs een trapje en een sleutel aan te pas komen om het kleinood te bemachtigen.

'Meneer heeft een goede smaak..' Ook dat voorspelde weinig goeds.

Kirrend begeleidden de dames me naar de kassa waar ze eendrachtig een waar kunstwerk van het pakje maakten,compleet met zilveren krullen leuke lachjes en speels vouw- en knipwerk.

Toen kon ik het bizarre bedrag intoetsen, om daarna thuis mijn bonuspunten te incasseren en ach, verder leven we deze maand wel van de lucht.

Oproep

Ze kregen door de crisis zware klappen

De miljonairs tot 500 miljoen

De meesten hebben nog geeneens pensioen

Of kunnen aan de fiscus niet ontsnappen

Ik zou dit schrijnend leed willen verlichten

Door met uw hulp een steunfonds op te richten.

Miljonairs tussen de 200 en 500 miljoen zijn door de crisis

zwaar getroffen. Miljardairs bleven buiten schot en zagen hun vermogen juist stijgen.

Droomwereld

Mijn zoon was één of twee of drie jaar oud. Later vier en vijf. Toch dacht ik dat hij altijd klein zou blijven. Ik bracht hem naar het peuterklasje van de Vrije School toen hij twee en een half was. Alles echt hout: de meubeltjes, de paddestoelen, het speelgoed en overal katoenen gordijntjes en wollen kabouters en andere dingen die je je peuter toewenst als je van mening bent dat felgekleurd plastic speelgoed met toeters en bellen hem eerder hindert dan helpt bij het verkennen van de wereld. Daar zat hij. Iedere ochtend kneedde hij zelf het deeg voor een warm broodje dat na het buiten spelen uit de oven kwam. Wouter Kabouter luidde de ochtend in en uit. Voor ieder pijntje was er een rozijntje. Als ik hem aan het eind van de ochtend ophaalde waren de andere ouders jaloers: mijn zoon was de enige die niet naar huis wilde en daar luid huilend misbaar over maakte.

Het peuterklasje was in dezelfde aangebouwde vleugel van het schoolgebouw als de kleuterklassen. Ooit zou hij doorschuiven naar het hoofdgebouw: de grote school. Ooit. Maar nu ging hij naar de kleuterklas. Eigenlijk dacht ik dat we nooit meer uit de peuter- en kleutervleugel weg zouden gaan en daar had ik volkomen vrede mee. Het was goed zoals het was. De wereld was een droom en waarom zou je een kind (of zijn ouder) daarbij storen. ’s Morgens leverde ik mijn zoon af bij de ingang van de klas en nam hij plaats in de kring. Als ik hem ophaalde, zat hij weer in de kring die met iedere in de deuropening verschijnende ouder verder uitdunde, rende naar mij toe als hij me zag en omhelsde me. Het leven was mooi, de wereld was goed.

Op een dag kwam het onvermijdelijke: hij moest naar de grote school. Ik schikte mij, ook al overviel het me. We verhuisden naar het hoofdgebouw met zijn eigen ingang waar iedere dag allemaal hele grote, drukke, wakkere en rumoerige kinderen elkaar verdrongen. Ieder jaar aan het eind van het schooljaar was er een avond waarop de ouders van alle kinderen in de klas met de leerkracht gezamenlijk het schooljaar afsloten, meestal buiten, in de tuin achter de school, tussen het weelderige groen in de schemer van een vroege zomeravond. En ieder jaar zat ik, in het halfdonker, zonder dat het verder iemand ooit opviel, mijzelf met tranen in de ogen af te vragen hoe het toch mogelijk was dat er alwéér een jaar voorbij was, dat mijn zoon en al die andere kinderen alwéér zoveel groter waren geworden en hoe en waar dat ooit moest eindigen.

Inmiddels is hij veertien, een hoofd groter dan ik, zit op de middelbare school en verbaas ik me nergens meer over. Nog een paar jaar, dan gaat hij het huis uit, hij kan bijna niet wachten. Maar als ik op straat een vader zie, geheel en al verdiept in één of twee kleine kinderen die hij bij zich heeft, dan denk ik bij mezelf: man, man, man, je moest eens weten.

Een klein gebaar

De trotse winnaar
van het paralympisch goud
juicht zonder armen.



Schrijfveerhaiku.

Beste Volkskrant

 'Mode met een verhaal', kopt het volkskrantmagazine in het grote modenummer vanaf blz. 23.
Wat volgt is de grote annorexiaparade. De mode met een verhaal blijkt
een freakshow van graatmagere modellen waarbij de rammelende skeletten meer aandacht trekken dan de stoffen die eromheen zijn gehangen. Dat vrouwen met dit schoonheidsideaal worden vergiftigd lijkt me na alle discussies rond de omstreden Benneton affiche van  enkele jaren terug al haast een cliché. Maar het gaat blijkbaar gewoon door.
Uitgesmeerd over 5 pagina's glanspapier in mijn Volkskrant, zonder relativerend commentaar, ongepast zo niet walgelijk.
Waarbij me ook nog eens van het hart moet dat de krant en dan vooral het magazine nieuwe stijl overloopt van de design,kook, drink,zit, leef, hang en doe ditjes en datjes, alsof de roaring nineties  maar niet ophouden. Ik verwacht, heel retro ongetwijfeld, van mijn kwaliteitskrant
andere invalshoeken, beeldende en verrassende reportages, mensen met  inspirerende gedachten, naadloos passend op - en vingerwijzend naar de harteklop van de tijd waarin we leven. Daarin past geen overdadige  total waste aan exclusieve niemendalletjes of de stijladviezen van Cecile Narinx. Het is de Volkskrant mensen, niet de Voguekrant.
Doe eens een groen special ,een bespaar special ,volg al die dertigers met bindingsangst of onze DJ's die  de wereld veroveren.
Stuur eens iemand naar Griekenland om daar het dagelijks leven in beeld te brengen.
Maar hou op met de flauwekul, we hebben toch al veel te veel om aan te trekken.

Handel

' Kijk, hier, zie je die haarscheurtjes. Dat betekent dat ie lekt.'
J.Steur, van Steur Caravans uit Volendam, tikt met een pootje van zijn Ray Ban  tegen de voorkant van ons huis op wielen en trekt een mismoedig gezicht. Als hij zich bukt om ook de bodem van een negatief oordeel te voorzien, hecht mijn blik zich aan aan de onhoudbare druk die door zijn forse achterwerk op de stof van de korte camouflagebroek wordt uitgeoefend.
' Hij heeft nog nooit gelekt', verdedig ik manmoedig ons eigendom.
'Maar binnenkort wel, daar kan je donder op zeggen', klinkt het van
onder het voertuig.

Na jaren ons behouden zomerhuis te zijn geweest gaat de Beyerland
Sprinter 440 Lite LB in de verkoop. Keurig leeggemaakt, schoongeboend en opgefrist staat ze te pronken op de parkeerplaats.
Ik heb haar mooiste kanten gefotografeerd en op Marktplaats gezet tegen een prijsje waar je eigenlijk geen nee tegen kunt zeggen.
J.Steur lijkt hard op weg om toch een poging te wagen en richt zich steunend op.
'Bandjes moeten ook vervangen. Ik ga even binnen kijken.'

Mevrouw Steur, van wie ik zojuist een hand met de stevigheid van een rauwe kipfilet mocht ontvangen staat diep gebruind en met goud behangen op eerbiedige afstand te glimlachen. Ze laat haar man de zaken doen en heeft ter onderstreping van die rol haar  armen zo strak voor haar borst gevouwen dat haar omvangrijke decolleté tot oneerbare hoogten wordt opgestuwd. Haar geblondeerde, met rood doorschoten lokken omlijsten een gezicht waarvan de oorspronkelijke trekken onherkenbaar zijn dicht geplamuurd.  De reden van haar aanwezigheid zo ver van de visafslag blijft vooralsnog onduidelijk. Gezellig een dagje mee met de Heer Steur lijkt uitgesloten, gelet op de manier waarop de  echtgenoot haar bij onze kennismaking met een nauwelijks  hoorbaar 'vrouw' mijn richting uitschoof.
Moet ze de verkoper afleiden of gunstig stemmen, maar dan had ik om de verkoop op te jagen net zo goed mevrouw P.  kunnen vragen in een luchtig niemendalletje op de dissel plaats te nemen.
Hoewel ik vrees dat de Spoedeisende Hulp in dat geval grote moeite 
zou hebben gehad me weer op te lappen.

Binnen slaat Steur met een geoefende hand kastjes open en dicht,
wurmt zijn vette pens tussen de treinzit  en het tafeltje, werpt een snelle blik op de toiletruimte en test de weerstand van de matras door er met zijn volle gewicht op neer te ploffen.
Het voelt als een aanranding; óns bed!
Zijn hele respectloze aanwezigheid op de plek waar we jaren liefde en  leed hebben gedeeld vliegt me naar de keel. Ik besluit dat deze proleet hem voor het dubbele nog niet mee krijgt.

Als we weer buiten staan, schuift Steur Caravans de zonnebril over zijn
wijkende haargrens, schraapt zijn keel, deelt mee dat hij hem misschien in Polen wel kwijt kan en noemt een bedrag dat de helft van onze vraagprijs nog niet benadert.
' Contant, en ik neem hem meteen mee, zijn jullie ervan af ', voegt hij er welwillend aan toe.
Mevrouw Steur is inmiddels naderbij geslopen, de hakken van haar rose pumps krassen over het asfalt. Ze wijst op haar horloge.
' Ja, ja, rustig ik ben nog even bezig met meneer.'
' Nou, doen we zaken? Veel meer krijg je er niet voor'. 
Hij speelt achteloos met zijn mobieltje. De blik staat op ongeduld en gespeelde onverschilligheid.

Nee, we doen geen zaken en schudden ook geen handen meer.
Het echtpaar heeft zich abrupt omgedraaid en loopt naar de Mercedes even verderop. Met een hoorbare verwensing neemt Steur plaats achter het stuur. Enkele seconden later staat zijn vrouw vergeefs aan de portiergreep  te rukken. Hij strekt zich in zijn volle lengte over de voorbank uit om de deur te ontgrendelen.
'Moet 't stuk, ik zeg toch rústig, mens!'
Dan zijn ze weg en ik sluit af, maar niet voordat ik binnen de sprei over de matras heb rechtgetrokken.
Je moet er tegen kunnen, de handel.

Een grote winst

Nerveus ga ik voor de laptop zitten. Met licht verstijfde vingertjes –het wordt weer herfst- probeer ik het oranje/blauwe velletje uit mijn portemonnee te peuteren. Het lukt niet, zodat ik de portemonnee ten lange leste omkeer en zodoende de inhoud ervan op tafel rolt, inclusief het felbegeerde briefje.

Gespannen tik ik het internetadres in op de webbrowser en voer het nummer van het papiertje in op de website. Ja!!! Gelukt!!!!! Bijna tot tranen toe geroerd klap ik de laptop dicht.

Weer in het maandelijkse sprookje getrapt. Me weer verloren in dagdromen die feitelijk nergens over gaan, behalve dan over het grote geld. Nooit meer doen. Want de grote winst gaat immers naar Den Haag, om in de staatskas te verdwijnen.

Kiezen

Ik ben vandaag zo akelig gespannen
Want wie ons met het scherpste beeld verbindt
En met de mooiste eigenschap, die wint
En gaat de concurrentie overmannen

Het eerste scherm, het zindert door mijn lijf;
De presentatie van de Iphone 5 !

Vandaag een democratisch feestje én lang verwacht nieuws van Apple.

Ander Nieuws

Kieswetwijziging kan rekenen op brede steun Kamer.

Het initiatief wetsvoorstel van de kamerleden Heilco Dubbeldam ( CDA) en Bastiaan Duyvenbroeck ( VVD) om de kieswet per direct ingrijpend te wijzigen, wordt door een meerderheid van het parlement met instemming ontvangen.
De parlementariërs stellen voor om met ingang van 1 september 2012 het kiesrecht te beperken tot blanke mannen met een belastbaar inkomen van minimaal 3 maal modaal en een afgeronde HBO opleiding.
“Als je het goed hebt, denk je ook scherper’, verklaart de jonge CDA politicus die door velen binnen de partij als een belofte wordt gezien.
‘Het wordt hoog tijd dat alleen verstandige mensen, die getoond hebben over de nodige carrièretechnische vaardigheden te beschikken,iets over dit land te zeggen hebben.’
‘ Minvermogenden, sociale probleemgevallen en dommeriken remmen de vooruitgang doordat ze van nature op de verkeerde partijen stemmen’, voegt Duyvenbroeck desgevraagd toe.
Ook vrouwen worden buiten het stemhokje gehouden omdat hun oordeel vaak vertroebeld wordt door een grillige hormonale huishouding of omdat ze door gebruik van de verkeerde hersenhelft meer aandacht hebben voor de respectievelijke kontjes van de lijsttrekkers dan voor de standpunten in de diverse partijprogramma’s. 
‘We nemen ze dat over het algemeen  niet kwalijk’, glimlacht Dubbeldam, ‘maar bij écht belangrijke zaken zoals verkiezingen kun je dat natuurlijk niet hebben.
De nieuwe maatregelen zouden door het afschaffen van stembureaus, stemhokjes en telprocedures ook een niet onaanzienlijk kostenbesparend effect kunnen hebben. 
De beoogde groep kiezers komt in het voorstel van beide indieners bij elkaar in enkele Herensociëteiten in het midden des lands en laat na afloop van het diner de uitslag buiten op het prikbord publiceren.
Beide kamerleden verwachten dat hun voorstel de electorale rust in het land zal terugbrengen.
‘ De mensen hebben er behoefte aan weer eens precies te weten wat hun plaats is in het maatschappelijke krachtenveld . 

Eend

Ook Maxima sprong dapper in de gracht
Om voor het goede doel een eind te zwemmen
Wanneer het vaderland op haar kon stemmen
Dan sleepte ze de troon zelfs in de wacht

Zij laat het volk onopgesmukt genieten
Terwijl haar man op éénden loopt te schieten.

Prinses Maxima zwom 2 km mee in de strijd tegen ALS.
Willem A. haalde het nieuws door zijn omstreden deelname aan een
gesponsorde eendenjacht in Dinkel.

Pijnpuntje

Rutte vreest de oude Freek de Jonge
Samsom houdt van Bløf en van Jan Smit
Buma toont ineens een beetje pit
En straks wordt ook met Lange Frans gezongen

Van mij mogen ze maf doen, allemaal
Alleen géén kroning met die Jorge in de zaal!

Diederik Samsom ziet geen bezwaar in de aanwezigheid van Jorge
Zorreguieta bij de toekomstige kroning van Willem lV. 

Adieu!

Mijn appelboom begint al te verkleuren
De schemering daalt vroeg over het land
Het zijn de eerste tekens aan de wand
Maar verder ga ik daar niet over zeuren

Ik sta hier op een krukje met een touw;
Ik zag het eerste deel van Boer Zoekt Vrouw!

Liegen

Wie is vandaag nu weer een jokkebrok
Wiens draaikont drukt de waarheid op een hoopje
Welk liegbeest neemt met u een smerig loopje
Wie heeft het met de feiten aan de stok

'U deed het toen en nu doet u het wéér'
'Niet jullie', zegt de leugen, IK regeer! 

Tijdens deze campagne beschuldigen de lijsttrekkers elkaar over en weer van leugens.